درد لگن

در حالی که هیچ اتفاق نظری در مورد تعریف درد مزمن لگن (CPP) وجود ندارد، به طور کلی به عنوان درد غیر چرخه‌ای در ناحیه لگن که سه تا شش ماه یا بیشتر طول میکشد و با بارداری ارتباطی ندارد، تعریف می شود. 

این بازه های زمانی عموماً به بیماران فرصت میدهد تا ارزیابی اولیه را برای مشکلات حاد تکمیل کنند. گزارش شده است که CPP زنان تقریباً ۲۵ درصد از زنان در سن باروری را تحت تأثیر قرار می دهد . CPP می تواند نتیجه پاتولوژی قابل شناسایی باشد (مانند آندومتریوز)، میتواند بدون علت قابل شناسایی باقی بماند مانند سندرم درد عملکردی، یا ترکیبی از این دو فرآیند باشد.

● علامت مشخصه زنان مبتلا به CPPدرد موضعی در لگن به مدت سه تا شش ماه یا بیشتر است. زنان مبتلا به CPPهمچنین ممکن است دردی داشته باشند که فراتر از لگن باشد،علائم ادراری یا گوارشی ایجاد کند و کیفیت زندگی را مختل کند (مثلاً دیگر در برخی فعالیتها شرکت نم یکنند)، و حتی منجر به تغییرات سلامت روان (مانند افسردگی) شود.
از آنجایی که درد مزمن لگن(CPP) یک علامت نهایی با علل بالقوه و عوامل مؤثر متعدد است، ما از یک رویکرد گام به گام برای ارزیابی اولیه زنان مبتلا به CPP استفاده می کنیم.

دقت داشته باشید در صورت وجود درد حاد (ناگهانی) لگن به همراه علائم حیاتی ناپایدار، علائم صفاقی مشکوک تهدید کننده زندگی (مثلاً حاملگی خارج از رحم، سوراخ شدن روده) نیاز به مراجعه و ارزیابی فوری (اورژانسی)توسط پزشک است.
● ارزیابی زنان مبتلا به CPPبا گرفتن شرح حال کامل شامل علائم ادراری، گوارشی، زنان، عضلانی-اسکلتی، جنسی و روانی اجتماعی شروع می شود در تاریخچه، پزشکان متخصص تلاش میکنند تا همه عواملی را که میتوانند به CPP کمک کنند، شناسایی کنند .
● معاینه فیزیکی یک جزء ضروری در ارزیابی درد لگن است اما همچنین می تواند برای بیمار دردناک و استرس زا باشد. معاینه برای شناسایی مکانها و ساختارهای آناتومیکی که درد بیمار را تولید میکنند ضروری است.

● بسیاری از زنان مبتلا به CPP در نهایت تحت عمل جراحی هیسترکتومی (خارج کردن رحم) یا اوفورکتومی (خارج کردن تخمدان ها) قرار می گیرند تا علائم خود را بهبود بخشند. با این حال، CPP اغلب با وجود برداشتن تمام اندام های لگنی باقی می ماند.توصیه ما این است :باید زمانی که درمانهای غیر جراحی(درمان دارویی،تغییر شیوه زندگی و..).به اندازه کافی انجام شده است به بیماران اطمینان داد و تمرکز درمان را به آموزش درد و حساسیت زدایی از این مسیرهای درمانی غیرطبیعی هدایت شود.